Alweer een tijdje geleden
dat ik dit boek gelezen heb (het moet ergens aan het begin van het
jaar geweest zijn), maar - zoals trouwe lezers (bent u er nog ?)
weten - lag het uitblijven van boekbesprekingen niet aan niet lezen,
maar aan een gebrek aan tijd om ook nog eens besprekingen te
schrijven. Dat gezegd zijnde: dat hierboven in de titel niet, zoals
gebruikelijk, de auteur staat vermeld maar een museum, ligt aan twee
zaken: het boek is geschreven in opdracht van het museum in kwestie
en de rij auteurs is té lang om ze in de titel te vermelden. Om dat
goed te maken, geef ik ze hier mee: Marjan Scharloo, Patrick
Allegaert, Bart Marius, Yoon Hee Lamot, Piet de Rooy, Linda
Roodenburg, Fenneke Sysling, Jaap Cohen, Silvano Montaldo, Raf De
Bont, Kaat Wils en Bert Sliggers.
Onder hen een aantal
mensen verbonden (of voorheen verbonden) aan Teylers Museum te
Haarlem en Museum Dr. Guislain te Gent, want deze musea delen een
zekere fascinatie voor de mens in zijn eigen-aardige vormen en dat
doen ongetwijfeld ook de verschillende auteurs. Alléén ... hebben
ze het ondanks hun veelheid slechts over een uiterst gering aantal
zaken.
Een daarvan is
gevangenisarts en criminoloog Cesare Lombroso, die ook buiten de aan
zijn werk gewijde hoofdstukken (In de schaduw van Lombroso - Het
antropologische en psychologische onderzoek naar Portugese Joden in
Wereldoorlog II, De schedel van Giuseppe Villela en het criminele
atavisme van Cesare Lombroso en De meetbare misdadiger - cesare
Lombroso en de criminele antropologie in België) om de haverklap ten
tonele komt. Maar dat geldt eigenlijk voor dit hele boek: de
onderwerpen worden véél te lang uitgemolken.
Dat zal ongetwijfeld voor
een deel liggen aan het bij elkaar halen van een hele hoop auteurs
die allemaal hun ding hebben mogen doen - wellicht onafhankelijk van
mekaar -, allemaal uit hetzelfde wereldje komen, en dus bijgevolg,
ondanks hun onafhankelijkheid allemaal hetzelfde gedaan hebben.
Desondanks zal wie
geïnteresseerd is in zaken als schedelmeting, het gezicht (of het
hele lichaam) als "spiegel van de ziel", rassen, en zelfs
tatoeages dit op zijn minst een leuk geïllustreerd boek vinden. En
prentjes kunnen ook al helpen als de inhoudelijke spoeling nogal dun
is. Waarmee overigens niét gezegd is dat die zó dun is dat een
amateur als ik er niet een en ander van opgestoken zou hebben.
Björn Roose
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ook iets te vertellen ? Ga je gang !