Ik kan niet meer zeggen
hoe dit boek ooit in mijn boekenkast is terechtgekomen, maar ik kan
wel zeggen dat het er bij deze uit gaat. De "geheime
geschiedenis" waarvan sprake is nauwelijks geheim te noemen en
als ze niet makkelijk te "ontdekken" is, is ze veelal
ontsproten aan het brein van de auteur of de mensen bij wie hij
leentjebuur ging spelen. En als ze wél te "ontdekken"
valt, valt ze overigens nogal vaak ook heel snel te debunken.
Kan overigens best wezen,
zoals Wikipedia beweert (zal de eerste niet zijn die over zichzelf schrijft op Wikipedia), dat dit boek het "most controversial book of the year"
was (in 2007, neem ik aan), maar dat was het alleen maar voor de
Daily Mail en gazettenpraat is maar gazettenpraat, soms zo ongeveer
van hetzelfde niveau als de praat voor de vaak van Jonathan Black (de
nom de plume van Mark Booth).
Een bloemlezing:
"Het christendom
werd door de Kelten moeiteloos omhelsd, want met zijn historische
kennis over het leven en werken van Jezus Christus sloot Patricius
aan bij de Keltische kosmische profetie over de terugkeer van de
Zonnegod." Echt, die Kelten gaven zonder enig
probleem hun voorouderlijk geloof op. Zo'n beetje zoals de inwoners
van Mekka hun voorouderlijk geloof opgaven toen Mohammed de stad
binnentrok ongetwijfeld ...
"Tijdens deze
verbreiding absorbeerden de Arabieren elementen uit het zoroastrisme,
boeddhisme, hindoeïsme en de Chinese wetenschappers (zoals de kunst
om papier te maken). Zij maakten grote vorderingen in disciplines als
astronomie, geneeskunde, natuurkunde en wiskunde en vervingen het
onhandige Romeinse cijfersysteem door het Arabische dat wij nu
kennen." En ik maar denken dat zo ongeveer iederéén intussen
wel wist dat de "Arabische" cijfers niet ontwikkeld zijn in
de Arabische wereld, maar in India, zo'n 300 jaar voor Christus. De
Arabieren namen die cijfers dus over, meer niet.
"In 1726 voorspelde
Jonathan Swift in Gullivers reizen het bestaan en de omloopperioden
van de beide manen van Mars, die pas in 1877 zouden worden ontdekt
door astronomen die gebruik maakten van telescopen. De ontdekkers,
die nu pas zagen hoe accuraat Swift was geweest, gaven ze de namen
Phobos en Deimos - vrees en schrik - uit ontzag voor Swifts
bovennatuurlijke vermogens." Onzin natuurlijk. Galileo Galilei
was de eerste die stelde dat Mars een "tripel form" had,
Johannes Kepler volgde hem daarin en had het over de "furieuze
tweelingen, zonen van Mars", en Swift liet zich wellicht
inspireren door Kepler (hij citeerde ook uit zijn werk). Bovendien
waren Swifts "voorspellingen van de omloopperioden en afstanden
er toch nog een flink stuk vanaf en volgde hij volgens de meeste
astronomen een algemeen argument uit die tijd: als Venus en Mercurius
geen satellieten hadden, de aarde één en Jupiter vier (dat werd
toén toch gedacht), dan moest Mars er twee hebben. Gezien die nog
niet ontdekt waren, moesten ze bovendien relatief dicht tegen Mars
staan. Swift deed dus op zijn best een berekende gok.
Als u het echt gek wil,
is er bijvoorbeeld dit: "Volgens de geheime geschiedenis was
Lenin een reïncarnatie van een hogepriester die terug was gekomen om
de wederkomst van de Zonnegod te dwarsbomen. En toen Trotski op de
vlucht was voor zijn voormalige kameraden en een goed heenkomen zocht
in Mexico-stad, keerde hij in feite terug naar huis."
En dan zijn er ook nog de
retorische trucjes van de auteur. Dingen die zo uit het boekje "Hoe
overtuig ik mijn lezers ?" komen, zoals: "In een
tijdsgewricht waarin de westerse georganiseerde religie voor velen
dreigt te worden gereduceerd tot puur formalisme en veel mensen haar
als uitgeput en steriel ervaren, is het misschien niet verwonderlijk
als iedere [cursivering van de auteur, noot van mij] intelligente man of vrouw vroeg of laat in zijn of
haar leven begint na te denken over de grote existentiële vragen:
leven en dood en zin en betekenis van de mens en het universum."
Wie dat niet doet, wie dus niet bezig is met de dada's van de auteur,
die is niet intelligent, en aan die omschrijving wil natuurlijk
niémand voldoen. Mag ik echter aannemen dat iedere
intelligente mens dat soort dingen doorziet ?
Ik had het ten slotte, in
mijn vorige boekbespreking al over weinig accurate vertalingen, maar
deze slaat toch wel alles: "Sterker nog, toen Jung een
ontmoeting had gehad met Rudolf Steiner, deed hij hem af als een
leider aan schizofrenie." Een leider, inderdaad. Ik weet niet of
G. Duluc een auteursnaam is, maar de vertaler die er achter schuil
gaat, moest zich schamen.
Soit, misschien is die
vertaler zo vol van zichzelf als de auteur. Die schrijft op het einde
van zijn boek dit: "In dit boek zijn de leringen van de geheime
genootschappen voor het eerst blootgesteld aan het daglicht. Veel
lezers zullen ze wellicht belachelijk vinden - maar dat doen ze dan
tenminste omdat ze nu weten wat ze in werkelijkheid zijn. Andere
lezers zullen er een zekere waarheid in bespeuren - ook al zijn ze
volstrekt onverenigbaar met de grote wetenschappelijke zekerheden van
onze tijd. Dit boek is een visionair soort geschiedschrijving: het
beschrijft de geschiedenis zoals ze in de menselijke psyche bewaard
is gebleven, een soort droomgeschiedenis, geschreven door adepten die
in staat waren om vanuit de stoffelijke dimensie een andere binnen te
gaan en daaruit terug te keren. het lijkt allemaal onverenigbaar met
het soort geschiedschrijving waarmee we zijn grootgebracht, maar zou
het misschien in andere dimensies toch waar zijn ?"
Het antwoord daarop is:
uiteraard, in de dimensie die het hoofd van de auteur heet. En - bad
pun intended - geloof me, ik ben niet het soort mens dat alleen
maar wil aannemen wat hij zelf gezien heeft. Als je je verhaal op
redelijke wijze weet te onderbouwen, ga ik daar graag (minstens een
stuk) in mee. Maar wat Jonathan Black hier presteert, is massa's
mensen die mogelijk zouden meegaan in een soortgelijk verhaal (zij
dus die in de eerste plaats aan zo'n boek beginnen) van iets
overtuigen waar de tegenstanders van dit soort verhalen al jaren aan
werken: dat de auteurs van dit soort boeken volkomen zot zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ook iets te vertellen ? Ga je gang !