Op de achterflap van dit kortverhaal - een grote vijftig bladzijden lang is het - verneemt de potentiële lezer onder andere: "Bruno Bartels heeft met 'De kikker ging dood' een novelle geschreven die als een thriller overkomt maar die tegelijk doet nadenken over onze verantwoordelijkheid tegenover ons eigen verleden en over de verantwoordelijkheid van het kunstenaarschap." En eerlijk gezegd, dat van die novelle zou nog wáár kunnen zijn ook als er niet zoveel actie in het boekje stak.
Helaas valt die actie geenszins te omschrijven als een "thriller". In tegendeel, "het relaas van de brutale uitmoording van een gezin, waaraan alleen de man ontsnapt" (ook dit wordt vermeld op de achterflap), duurt amper drie bladzijden. Al de rest is inleiding en "uitleiding" bij deze gebeurtenis. Er "thrilt" helemaal niets.
En wat dat "nadenken over onze verantwoordelijkheid tegenover ons eigen verleden en over de verantwoordelijkheid van het kunstenaarschap" betreft: ik heb zo'n donkerbruin vermoeden dat dit boekje de vrucht is van een volkomen mislukte poging daartoe van de schrijver zelf. De "kunstenaar" die hij in het boek laat opdraven voor de moraal van het verhaal is dan ook niet voor niets een schrijver die aan zijn eerste boek werkt ("De kikker ging dood" was het eerste stuk proza van Bartels). In tegenstelling tot dat personage heeft Bartels wél zijn boek af gekregen, maar meer dan drie heeft hij er na dit exemplaar toch niet meer geschreven. Zonder te weten waarom hij er mee opgehouden is, zou ik durven zeggen: mooi zo, niks aan gemist.
Was getekend,
Björn Roose
Was getekend,
Björn Roose
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ook iets te vertellen ? Ga je gang !