Rood haar (Leonard Beuger)

Vraag me niet hoe dit soort boekjes in mijn collectie terechtkomen (dat geldt overigens ook voor "De kikker is dood", dat ik hier eerder besprak), maar u kan er van op aan dat ik het noch gekocht noch eigenhandig geselecteerd heb. Als ik die methode wél had gehanteerd, dan zou een boekje als dit niet eens door de keuring van de achterflap heen geraakt zijn.

Je kan het kortverhaal van Beugers natuurlijk omschrijven als "een betoverend poëtisch debuut" of "een bijzonder sfeervolle en romantische novelle over de wisselwerking tussen verbeelding en realiteit", zoals die achterflap dat doet, maar het is en blijft een studentikoos-romantisch niemendalletje dat wat meer "body" moet krijgen door het trekken van een rechtstreekse lijn tussen het flinterdunne verhaaltje en de Odysseus. Een pretentieus idee van een weinig bescheiden "schrijver", "vertaler" "regisseur" en "muzikant", zoals Beuger zichzelf op zijn internetpagina omschrijft.

Laten liggen, dit boekje, als u het ooit tegenkomt, of afvoeren als u het - per ongeluk, mag ik hopen - in uw boekenkast heeft staan. En dat zeg ik, hoe vreemd het ook mag klinken, met een beetje spijt in het hart, want Beuger heeft ook Parzival van von Eschenbach vertaald uit het Duits. Niet dat ik die vertaling gelezen heb, maar wie De Maier-Files kent - een serie waar ik met veel genoegen aan mee mag werken - is daarin de naam Parzival al tegengekomen en zal in het nieuwste (net verschenen) album, Adlerflug, ook het boek zélf ontmoeten. En een auteur die met dat grote boek uit de graalliteratuur is bezig geweest, verdient los van gepruts in de marge als dit Rood haar enig krediet.

Was getekend,

Björn Roose