Er zijn voordelen aan het bespreken van twee boeken van dezelfde auteur na mekaar: als je trouwe lezers hebt, kennen ze de auteur nog van de vorige boekbespreking (zeker als die dateert van niet meer dan een dag eerder), en je kan je sowieso veroorloven die voorstelling niet nog een keer te herhalen. Gewoon omdat het in zo'n geval niet écht luiheid lijkt een linkje te leggen. Bij deze dus.
Nadeel? Wel, in Ik was een onwaardige - Memoires van een inciviek had ik op zijn minst een aantal aantekeningen gemaakt (die ik dus niet gebruikt heb, want ik wist genoeg te vertellen), in De soldaten van de Leider heb ik dat niet gedaan. Waarom? Omdat ik het boek - zoals wel vaker gebeurt - voorgelezen heb aan mijn vriendin en er zodanig in ben opgegaan dat ik er helemaal niet aan heb gedacht hier en daar een passage aan te duiden.
Shit happens, juist? Ach wat, ook De soldaten van de Leider is een groots boek. Bijzonder grappig, ook al vliegen de kogels je (en vooral de hoofdpersonages) bij momenten om de oren en een kijkje biedend op een toch wel vrij unieke passage in de Vlaamse geschiedenis.
Maar goed, omdat u toch wat meer informatie verdiend heeft, toch nog een verklaring voor die "de Leider" in de titel. Een verklaring die we vinden op de achterflap:
"De soldaten, die door dit verhaal hun rugzak sleuren, waren Vlamingen die van september '44 tot mei '45 waren ingelijfd bij de Duitse Wehrmacht om deel te hebben aan de ondergang van deze weleer roemruchte troep.
Zij hadden Duitse uniformen en wapens, zij trokken Duitse soldij en zij aten - als er genoeg was voor iedereen - ook Duitse soep.
Voor wat hoort wat, meende de Wehrmacht en zij wees deze Vlamingen geregeld op hun plicht als Duits soldaat.
Het hele geval dezer Vlamingen werd kernachtig, hoewel onbewust, uiteengezet door één van hen die tot de tolk zei: 'Wèllie zèn gèn èchte saldoate; wèlle zèn Saldoate van de Leider!'
De Leider, dat was Dr. H. J. Elias. Wijlen deze voortreffelijke man heeft, meen ik, zelf nooit echt geweten hoe het, gedurende het laatste oorlogsjaar in 't Westen, met zijn 'Saldoate' gestaan en gelegen was."
Na het lezen van dit boek zal u het in ieder geval wél geweten hebben. En een paar keer stevig gelachen hebben en véél geglimlacht.
Björn Roose
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ook iets te vertellen ? Ga je gang !